Գոհար Հայրապետյանը գրում է. Հերթական անգամ համոզվեցի, որ հայերի պես հասնող, արձագանքող, արագ մոբիլիզացվող ազգ շատ քիչ կա:
Գրառում էի կատարել Ամերիկայում բժշկական օգնության կարիք ունեցող երեխայի համար… երկու հազարից ավել կիսում, 1000-ավոր նամակներ, զանգեր: Էլ պաշտոնյաններ, թե նախկին, թե ներկա, էլ սովորական մարդիկ, էլ ԱՄՆ-ի մայրերի խմբեր:
Էն, որ Եգիպտոսից էին նույնիսկ զանգում մարդ գտնում ԱՄՆ-ում: Դե էլ ԱՄՆ-ում ապրող մեր հայրենակիցների մասին չասեմ՝ ինչքան բժիշկ կար գիշերով անկողնուց հանել են: Ձեր բոլորի ջան քերի շնորհիվ տարբեր բժիշկներ են գտնվել և հարցը առաջիկա ժամերում կլուծվի:
Էս փոքր, աակայն կարևոր դրվագը ապացուցեց, որ եթե մենք կարողանանք ամենալավ աշխատեցնել ցանցային պետության բոլոր հնարավորությունները, մեր բոլոր խնդիրները կհաղթահարենք: Ես վստահ եմ, որ այդպես էլ կլինի, քանզի հավատում եմ մեր ազգի հավաքական իմաստությանը: Երեխայի ծնողները բոլորիցդ հատիկ-հատիկ շնորհակալություն են ասում: Իսկ ես ձեզ բոլորիդ գրկում եմ։