Մի օր ձմռանը գնում էի տուն: Շատ ցուրտ էր, և ես որոշեցի սրճարան մտնել՝ ինչ-որ տաք բան խմելու համար:
Սրճարանում հերթ էր: Հերթում առաջինը մի տարեց կին էր, նրանից հետո 2-3 տղա և ես: Կինն աղքատ տեսք ուներ, հավանաբար, անոտւն էր: Նա աշխատողին խնդրեց սուրճ լցնել, քանի որ շատ մրսած է, բայց հայտնեց, որ գումար չունի, որպիսի վճարի դրա դիմաց: Ի զարմանս ինձ՝ վաճառողը սուրճ լցրեց բաժակի մեջ, բացի այդ էլ մի քանի թխվածքաբլիթ հյուրասիրեց կնոջը:
Հերթում կանգնած տղաները սկսեցին վրդովվել, թե ինչի համար են թույլ տալիս անտուններին նրանց հետ միասին օգտվել նույն սրճարանից:
Սակայն աշխատողը՝ կնոջը սպասարկելուց հետո սկսեց ընդունել իմ պատվերը՝ նրանց նույնիսկ ուշադրություն չդարձնելով: Երբ երիտասարդները հարցրեցին, թե նա ինչու է խախտում հերթը, վաճառողն ասաց.
—Մեր սրճարանը հիմարներին չի սպասարկում:
Լսելով վեճերը՝ մոտեցավ սրճարանի մենեջերը, և ամեն ինչի մասին տեղեկանալով՝ ուղղակի դուրս հանեց նրանց:
Գոնե բոլոր մարդիկ այդքան բարի լինեին…
