Հորս մահվանից հետո ես մեծ ժառանգություն ստացա, բայց ամուսնուս հարազատները․․․Ուրախանալու փոխարեն քթերովս բերեցին

Հորս մահվանից հետո ես մեծ ժառանգություն ստացա, բայց ամուսնուս հարազատները․․․Ուրախանալու փոխարեն քթերովս բերե-
ցին։Ես վերջերս դարձա 34 տարեկան, տղաս 5 տարեկան է: Ես և ամուսինս ապրում ենք նրա ծնողների մեծ ամառանոցում: Բայց
դրա մեջ վերանորոգում չկա, և դա անելու համար բավական մեծ գումար է պետք։ Սկեսուրս, բացի ամուսնուցս, ևս երկու աղջիկ
ունի։ Ինչ էլ որ լինի, ամուսանուս ծնողները միշտ ասում էին, որ տունը ամուսնուս է բաժին հասնելու։

Բայց դեռ ոչ մի փաստաթուղթ չեն կազմել… Վերջերս հայրս մա հա ցավ։Ես ժառանգեցի նրա մեկսենյականոց ու հսկայական հողա-
տարածք: Հայրիկը երբեք մեզ հետ չի ապրել, ուստի նման հսկայական նվեր ստանալը բավականին անսպասելի էր: Բայց հետո խն-
դիրը ծագեց այնտեղից,որտեղից չէի սպասում. ամուսնուս հարազատները իմ փոխարեն որոշեցին, թե ինչ պետք է անեմ ժառանգու-
թյան հետ:

Նրանք կարծում էին, որ ես պետք է վաճառեմ հողը և ստացված գումարը ներդնեմ տան վերանորոգման համար։Սկեսուրս ասում է,
որ տունն ամեն դեպքում մերն է, և ճիշտ կլինի, որ հիմա վերանորոգենք: Բայց ինձ այդքան էլ հեշտ չէ խաբելը։ Փաստն այն է, որ ես
ամուսնուս երկրորդ կինն եմ: Առաջին ամուսնությունից որդի ուներ։ Առայժմ որոշել եմ, որ ոչինչ չեմ վաճառելու, որպեսզի այդ դեպ-
քում ողջ ունեցվածքս մնա որդուս։

Բայց ամուսնուս հարազատներն ասում են՝ ասում են՝ եթե իրենց հետ եմ ապրում, ուրեմն պետք է անեմ այնպես, ինչպես իրենք են
ճիշտ համարում:Այս տունը մի փունջ ժառանգներ ունի: Պարզ է, որ հետագայում նրանք հավակնելու են այդ տանը։ Եթե ​​անգամ սկ
եսրայրը ամուսնուս համար տունը վերագրի, որտե՞ղ են երաշխիքները, որ նախկին կինը երեխայի հետ չի հայտնվի ու չի պահանջի
իմ մասնաբաժինը: Իրավիճակը, իհարկե, բարդ է, բայց ես չեմ պատրաստվում նահանջել։

Like this post? Please share to your friends: