Զգում էի, որ ընկերուհիս ինձ դավաճանում է, բայց ապացույցներ չունեի․․․Միայն իմանաք, թե ով օգնեց ինձ բացահայտել նրա դավաճ անությունը։Նախապես ասեմ, որ ես ատում էի կատուներին։ Բայց կար մի կա-տու, որին ես շնորհակալ եմ մինչև կյանքիս վերջ։ Իսկ հիմա պատմեմ իմ պատմությունը։
Ընկերուհուս հար-ցում բախտս բերել էր։ Նատաշան շատ գեղեցիկ աղջիկ էր, նա ինձ շատ էր դուր գալիս։Մեր հարաբերությունների եր-կու տարիների ընթացքում այնքան խորացան, որ մենք որոշեցինք միասին ապրել։ Նատաշան մենակ էր ապրում: Ես հաճախ էի գիշե րում նրա տանը:
Նատաշայի ծնողները դեմ չէին, որ ես տեղա-փոխվեմ իրենց բնակարան: Բայց ես չէի ուզում:Մենք բնակարան վարձեցինք։ Մի օր Նատ աշան մի փոքրիկ կա-տու բերեց և մենք նրան անվանեցինք Ապել-սինկա։Ես սովորեցի նրան, բայց մի բան ինձ նյարդայնացնում էր, հա-գուստիս վրա անընդհատ նրա մազեր էին։Այդ օրը ես գնում էի Նատաշային առաջարկություն անելու և պատշգամբում հանդիպեցի մի տղամարդու, նա նյարդայ-նացած հագուստն էր մաքրում։ Ինձ տեսնելով նա ասաց․
-Եղբայր, ես հիմա կրակի մեջ եմ, կնոջս ինչպես բացատրեմ, թե որտեղից կատվի մազերը հագուստիս վրա։ Ես նրան մեկնեցի խոզան ակը, որ միշտ ինձ մոտ էի պահում
-Շնորհակալություն Դուք փրկեցիք իմ ամուսնությունը:
-Պատահում է:
-Իսկ ձեր ընկերուհին ո՞վ է։
-Ես հանդիպում եմ Նատաշայի հետ, նա իններոդ հարկում է ապրում։ Ես շրջվեցի ու դուրս եկա փողոց, հոգուս խորքում շնորհակալ լինելով Ապելսինկային, այլապես չգիտեի, թե որքան ժամանակ խաբված կլինեի։
