Դստերս ծնունդին անծանոթ մի աղջիկ էր եկել, այն էլ առանց նվերի․ Քաղաքավարի տանից դուրս հանեցի․ Մի ժամ անց դուռը թա-
կեցին․․․Երեկ աղջկաս ծննդյան օրն էր, ես լավ պատրաստվել էի, թխեցի տնական տորթ՝ զարդարելով այն աղջկաս սիրելի թարմ հա-
տապտուղներով։ Աղջիկս հրավիրել էր իրա մոտ ընկերուհիներին:
Ընկերուհիներից մեկը իր հետ ընկեր էր բերել, որին ոչ ոք չէր ճանաչում։ Պարզվեց, որ նա զուգահեռ դասարանում է սովորում, և աղ
ջիկս նրան առաջին անգամ է տեսնում։ Իհարկե, աղջիկս ընդհանրապես չէր ցանկանում, որ այս աղջիկը ներկա գտնվեր իր տոնին։
Ավելին, նա նույնիսկ նվեր չէր բերել:Ուստի քաղաքավարի խնդրեցի նրան գնալ տուն։ Մեկ ժամ անց մի կին թակում էր իմ դուռը՝ բղա
վելով։ Պարզվեց, որ նա այս աղջկա մայրն է.
-Ինչպե՞ս կարող եք երեխային դռնից դուրս հանել ձմռանը: Նա միայնակ հայտնվել է անծանոթ տարածքում: Դու մայր ես։
Եթե ձեր երեխային այսպես վերաբերվեին, ինչպե՞ս կվարվեիք։ Փորձեցի ամեն ինչ բացատրել նրան, բայց նա չհանդարտվեց։ Նրա
տրամաբանությամբ ես պարտավոր էի ընդունել օտար, անծխանոթ աղջկան: տանել ինձ օտարին իմ տանը։ Միգուցե ոչ բոլոր մայ-
րերն են ինձ հասկանա, բայց ես առաջին հերթին հոգում եմ երեխայիս մասին։ Ինձ թվում է այդ կի նը խե լա գար է:
