Աստղիկ Հովհաննիսյանը գրում է. Էլի զո հված տղերք… Մի ասեք փառք քեզ հերոս ջան, անմ ահ հերոս, խոնարհումս, մի ասեք ոչինչ ԼՌԵ’Ք
Էս ցավը բոլրրինս պետք է լիներ Ազգային արժեքների, մարդկանց դեգրադ ացիա բառիս բուն իմաստով
Դու՛ք, մարդի՛կ , մի քանի օր առաջ նոր տարվա կապակցությամբ թանկացումներ էիք անում թե իբր էս մի քանի օրն է, որ շահույթ չունենանք բա երբ… բա ՏՂԵՐՔԸ ինչի իրենց շահը չգիտեին, իրենց ապրելն ու երազանքները չգիտեին , բա
հաշմ անդամ
տղերքը հիմա իրենց շահի համար ձեզնից ոտք, աչք, ձեռք, օրգաններ, ոսկրեր, հյուսվածքներ են ուզում … Էսօր էլի ազնվագույններ են զո հվել ձեր նմաններին պաշտպանելու համար
Բա ուր մնաց ազգային գաղափարը, դուք հինգ հազար զո հված ու մի քանի հազար հաշ մանդամ ընտանիքների գռ փեցիք ձեր մի փոր հացի համար , դուք կորցրել եք ազգային արժեքը հանուն ձեր շահի
Այ երբ որոշեք, որ պիտի փոխեք ձեր մտածելակերպը, չփնտրեք ձեր շահը գործեք ազգ ժողովուրդ արժեքներով մեր շահած պահած որդիներն այլևս չեն զո հվի։
