Այս դեպքը եղել է մեզ հետ մի քանի ամիս առաջ: Ես 10 տարի առաջ միայնակ տեղափոխվեցի ԱՄՆ, իհարկե ոչ լիովին օրինական ճանապարհով, սակայն կարողացա մնալ այստեղ, աշխատանքի տեղավորվել: Այստեղ ծանոթացա Աննայի հետ, նա էլ եկել էր սովորելու, ուներ ուսանողական վիզա:
Մենք սիրահարվեցինք առաջին հայացքից, հեռակա կարգով ծանոթացանք միմյանց ծնողների հետ, իսկ հետո էլ սկսեցինք միասին ապրել: Ընթացքում օրինականացրեցինք մեր հարաբերությունները:
Երբ վերջացավ Աննայի վիզայի ժամկետը, մեր որդին արդեն երկու տարեկան էր: Սկսեցինք մտածել, թե ինչ անել, որ կնոջս այստեղ ապրելու իրավունք տան:
Տարիների ընթացքում ես ստացել էի այդ իրավունքը, կարող էին նաև կնոջս տրամադրել, բայց բանն այն էր, որ դեսպանատանը գուցե և չհավատային, որ մենք իսկապես ամուսիններ ենք:ԱՄՆ-ում շատ են կեղծ ամուսնությունները:
Բայց վախենում էի նրանից, որ չնայած, որ իսկական ամուսիններ ենք՝ միևնույնն է, կարող էր չստացվել: Դեսպանատանը առանձին կանչում են ամուսիններին, տալիս են միևնույն հարցերը, և հետո համեմատում պատասխանները: Լինում են դեպքեր, երբ միասին ապրող ամուսինները սխալ են ասում անկողնային պարագաների գույնը կամ ատամի մածուկի ֆիրման, և այդպես տապալում են քննությունը:
Ես իմ բնավորությամբ շատ անուշադիր եմ կենցաղային մանրուքների հանդեպ, և համոզված էի, որ նման հարցերին չեմ կարողանա պատասխանել: 3 օր անընդմեջ ես ու կինս պարապում էինք՝ անգիր ասելով միմյանց սիրելի ֆիլմերը, գրքերը, մեր տան դանակների գույները…
Հանկարծ աչքովս ընկնում է այսպիսի մի հայտարարություն.
—Կսովորեցնեմ, ինչպես անցնել հարցազրույցը՝ գրին-քարտ ստանալու համար: 100% երաշխիք, վճարը՝ դրական պատասխանից հետո:
Դե մտածում եմ, փորձենք: Զանգում եմ նշված համարով, գալիս է մի ծերուկ՝ ճերմակ մազերով, ցածրահասակ:
—Գիտեք, երիտասարդ,- ասում է նա, -ձեր ատամների խոզանակներն ու սիրելի ֆիլմերը հիմարություն են, ես հիմա մի լուրջ բան կասեմ: Նրանք ձեզ հետևում են այն ժամանակ, երբ կանգնած եք միջանցքում: Նրանք մինչև ձեր ներս մտնելն են որոշում կայացնում: Ուրեմն լսեք, թե ինչ պիտի անեք…
Եկավ հարցազրույցի օրը: Երբ միջանցքում սպասում էինք մեր հերթին, Աննան համբուրում է այստս, հետո ուշադիր նայում, բռնում է ձեռքիցս և քաշում պատուհանի մոտ: Պայուսակից հանում է թաշկինակը, թքոտում այն և մաքրում իմ այտը, իբր թե շրթներկի հետք էր:
Մեզ ՈՉԻՆՉ ՉՀԱՐՑՐԵՑԻՆ: Ոչ մի հարց չտվեցին, սեղմեցին մեր ձեռքերը և շնորհավորեցին՝ գրին-քարտ ստանալու կապակցությամբ:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Arajininfo.ru կայքը
