Այս պատմությունը տեղի է ունեցել Ուկրաինայում, 5 տարի առաջ: Ամանորի գիշերն էր, ընտանիքը նշում էր այն ընկերների հետ միասին՝ իրենց նոր տանը, որի մասին վաղուց էին երազել:
Ծնողները նստած էին խոհանոցում, իսկ երեխաները վազվզում և խաղում էին: Հանկարծ տանը համեմատաբար լռություն տիրեց: Ռուսլանն ու Նաստյան սովոր էին, որ իրենց դստեր ծիծաղն անդադար պիտի լսվի, սակայն հանկարծ նկատեցին, որ երեխան սենյակում չէ: Վազեցին նրան փնտրելու, և երբ հայրն իջավ լողավազանի մոտ, տեսավ, որ երեխայի անշնչացած մարմինն ընկած է լողավազանի հատակին: Ռուսլանը սկսեց երեխային արհեստական շնչառություն կատարել, իսկ ընկերները շտապօգնություն կանչեցին…
10 րոպեից եկան բժիշկները: Նրանք մի կողմ տարան Ռուսլանին, իսկ Ալեսյայի մոտ մահ գրանցեցին: Հայրն իջել էր ծնկի և խնդրում էր բժիշկներին մի բան անել, փրկել երեխային: Սակայն վերջիններս միայն կարողացան ոստիկանություն կանչել: Այդ ժամանակ Ռուսլանը նորից սկսեց արհեստական շնչառություն կատարել՝ ընթացքում երեխայի կրծքավանդակին սեղմելով:
Բժիշկները խնդրում էին չտանջել երեխայի մարմինը, քանի որ միևնույնն է, աղջիկն արդեն մահացած է: 3 րոպե անց Ռուսլանը զգաց, որ փոքրիկի սիրտը զարկում է: Բժիշկները չէին հավատում սեփական աչքերին, սակայն այդ պահին պնդում էին, որ երեխան լիարժեք հաշմանդամ է լինելու:
Ալեսյան կոմայի մեջ էր: Նրան տեղափոխեցին Մոսկվայի լավագույն կլինիկան, որտեղ էլ աղջիկն ապացուցեց, որ ինքը շատ ուժեղ է: Ժամանակի ընթացքում երեխան լիովին ապաքինվեց:
Ողջ երկիրն էր հիանում Ռուսլանով, ով այժմ վայելում է իր սիրելի դստեր ներկայությունն իր կյանքում:
